Ze heette vroeger Aqmola, tot de Kazakhse president besloot de oude hoofdstad Alma-Ata (= Almaty) te verplaatsen naar hier, en ze om te dopen tot Astana. Alles is blinkend nieuw in het centrum, maar van zodra je je één pas buiten de begane paden waagt dagen de slijkstraten en diepe putten weer op. Toch zou het tegen 2030 allemaal dik in orde moeten komen...als we de levensgrote affiches mogen geloven die overal langs de kant van weg prijken met daarop de beeltenis van Nazarbayev. Soms ziet hij er uit als een beminnelijke grootvader...soms ook als een scherprechter.
Onderweg nog steeds vaak omleidingen. Komt mede daardoor omdat we blijken de oude weg genomen te hebben van Kustanay naar Astana...die is zo goed als verlaten, maar de staat ervan is dan ook erbarmelijk...geen onderhoud in jàààren gezien...een wegdek bezaaid met kraters alsof er net een bombardement had plaats gegrepen...Gerd probeert dan ook een parallelle route uit die weliswaar vlotter rijdt...maar...ook een stuk natter...en dus ook gladder is...resultaat: de achterste mudguard krijgt het bijwijlen zwaar te verduren:
Ook mijn bodemplaat schuurt regelmatig langs het beton...zelfs als ik in de zwaarste terreinstand rijd
...maar goed: niets leuker dan dat natuurlijk *s*.
Na de beproeving:
Gezelschap van een andere wegreus: 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten