Die van Kazakhstan met Kirghizstan bedoel ik dan. Geen problemen gehad om het land binnen te komen. Al kan dat niet van iedereen gezegd worden: Kirghies wilde met de auto zijn land verlaten, maar de douane dacht daar even anders over. Men floot de chauffeur terug, maar hij was wellicht doof want hij gaf plankgas en probeerde de grenscontrole te ontvluchten. Dus poogde een collega-douanier nog in allerijl een bareel neer te laten om de onverlaat te stoppen, maar niks baatte, want hij stopte even, draaide zijn raampje open en duwde eigenhandig dan maar de bareel omhoog en schuurde weg met gierende banden: probleem opgelost...de douane stond er bij en keek er naar...schaapachtig dan wel. Kan misschien ook van ons wel enigszins gezegd worden, want enige honderden meters achter de grens deed de wegpolitie ons stoppen (routine, routine, we kennen dat), zogezegd uit pure interesse, maar het eindigde wel met de bede om eventjes een paar som (de locale munt) te lossen...soit. Nadien goed aangekomen in "Hotel Alpinist", het logement dat Sergei Dubovik voor ons verzorgd had: mooi spel. Gerd is de volgende ochtend Veerle gaan ophalen aan de luchthaven: no problem. Wat niet kan gezegd worden van Hilde's aankomst. Ze was wel goed en wel geland in Almaty...maar: kon niet zomaar aan een visum geraken. Getelefoneer heen en weer, maar niks kon baten: men dreigde zelfs haar stante pede op het vliegtuig retour Kaboel te steken...beelden van het asielcentrum in Zaventem (9 bis?) doken op. Uiteindelijk geraakte ze toch aan een transit-visum voor Kazakhstan, maar niks voor Kirgizhstan: dus maar tot aan de grens gereden. Ondertussen hadden we Sergei ingeschakeld, hij ging proberen een douanier op Manas (de nationale luchthaven van Kirghizstan) om te kopen om sito presto iets te regelen voor Hilde. Dus ik (Luc) met Sergei plus een tweede auto naar de grens gereden, alwaar de tweede auto de grens overschreed om Hilde tegemoet te komen...die daar stond te wachten. Wij dan naar Manas waar we met geld wat forceerden en terug naar de grens. Chauffeur van de tweede auto was ondertussen te voet de grens overgestoken en we overhandigden hem het geregelde visum voor Hilde...en zij door om 2 uur 's nachts. Met geld is hier veel mogelijk (alles? *s*).
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten