Iran, geen kwaad woord erover.

Aan de grens met Turkmenistan viel het grote verschil ons onmiddellijk op: alles verliep gesmeerd, ook dankzij de hulp van een wat oudere man die ons van loket naar loket loodste. Onderweg werden we plots opgeschrikt door een ploeg tv-mensen die met de camera in aanslag op ons toekwamen. Veerle was er aanvankelijk niet zo gerust in, maar ze hadden de beste bedoelingen: de volgende dag zouden we op tv komen. Ons vielen twee dingen vlug op: vrouwen in het zwart (op Veerle na die een witte hoofdsjaal droeg) en 125 cc'tjes alomtegenwoordig: Het verkeer verliep  behoorlijk gezwind. De volgende dag begaven we ons naar Gorgan, een plaats aan de Kaspische Zee langs de ene kant (groen!) en bergen aan de andere. We waren zeker niet alleen, want het leek alsof het gehele land naar de zee trok; sommigen van zelfs van 1500 km ver (tegen Irak in het Zuiden). Tankstations zie je van ver aankomen omdat men staat aan te schuiven van op straat. Niet verwonderlijk met een prijs van een halve dollar per liter.

Nadien zijn we langs de kust verder gereden, richting Chalus, alwaar we een zeer sfeervol hotel konden boeken (gratis wireless internet). We hebben ook een soort Blankenberge in Iran aangetroffen, inclusief polders: De volgende ochtend de Reshteh-bergketen doorgestoken: gemiddeld 40 km/h. In een van de bochten werden we opgewacht door een meer dan enthousiaste politieagent die zijn bewondering voor ons niet onder stoelen of banken stak: "I love you" zei hij tot driemaal toe tegen Luc...waarop deze zo van slag geraakte dat zijn moto op de grond viel. Eens de pas over, viel het schrille contrast in het landschap ons onmiddellijk op: droog en bruin. In Karaj geraakten we niet op de gewenste weg (alle logica was zoek), en prompt reed een bereidwillige Iraniër ons voor die ook naar Qazvin moest. Ook onze eerste bedelaars aangetroffen: Gujarati. In Zanjan, troffen we bij het zoeken naar een hotel een straatjongen aan die duidelijk gedrogeerd was. 's Avonds hebben we voortreffelijk gedineerd in de Caravanserai Sanji, al was de pasta van aubergine met look die Veerle had besteld niet zo'n succes...de setting was het wel. Brood lijkt men soms per meter te geven:

Nu dus in Bazargan, een stadje op de Turkse grens, en morgen hopen we die over te steken.